Toxik - Niezwykły Thrash

Toxik – World Circuss 1987/2007, Displeased Records	Toxik – Think This 1989/2007, Displeased Record

Od jakiegoś czasu trwamy na przednówku premiery trzeciego krążka Toxik, który jakoś ciągle nie może ujrzeć światła dziennego. Królowie technicznego speed/thrashu z Toxik każą nam niecierpliwie czekać, jednak w międzyczasie możemy sobie odświeżyć dwa thrashowe klasyki, które stworzył ten zespół w końcówce lat osiemdziesiątych. Oba te wydawnictwa są na tyle prominentne, że nie można przejść wokół nich obojętnie, także jeżeli ktoś w jakiś sposób na nie natrafił nigdy wcześniej - warto sobie uzupełnić spojrzenie na muzykę metalową. Chociaż by po to, by potem nie twierdzić uparcie, że Metallica i Anthrax to jakieś jebane objawienia czy inne bzdety. Toxik polecam każdemu fanowi heavy metalu, który ma choć krztynę rigczu – nie pożałujecie. Serio.

Jak już poniekąd wspomniałem, Toxik popisał się jedynie dwoma płytami studyjnymi: “World Circus” z 1987 roku i “Think This” z 1989. Z tego duetu to “World Circus” jest bardziej energetyczny, żwawy i dynamiczniejszy niż jego następca. Jednak i “Think This” oferuje bardzo ciekawe podejście do technicznego thrashu, które pioniersko wyprzedziło swoją epokę o dobre 2-3 lata.

Muzyka Toxik jest niezwykle inteligentna i przemyślana, a przy tym nie stroni od dzikiej agresji. Co ciekawe, nie można jej nazwać progresywną, mimo iż echa progresywnych elementów pojawiają się gdzieniegdzie w kompozycjach (zwłaszcza na “Think This”). Toxik nie poszedł szlakiem Voivod czy Watchtower. Tak samo mimo ewidentnego technicznego podejścia do riffów i aranżacji, Toxik nie jest jakoś nieziemsko skomplikowany jak dajmy na to Sadus. Zdarzają się palcołamacze, ale dominują raczej stosunkowo proste patenty i choć same kompozycje są proste i chwytliwe - nieco na modłę Laaz Rockit - to zostały bardzo zmyślnie poskładane. Ze złożenia nieskomplikowanych patentów i co bardziej ekwilibrystycznych wstawek, powstało coś bardzo złożonego, a przy tym miłego dla ucha.

“World Circus” to klasyczna thrashowa epopeja, która udowodniła, że można grać inaczej niż kapele, które inspirowały się Metalliką czy Slayerem. Zdecydowanie błyszczą tutaj thrashowe miażdżyciele, nie stroniące od zmian tempa czy ciągłych zmian barw emocjonalnej aury, która otacza poszczególne patenty. Toxik raz gra zimno niczym lodowaty wicher, a raz rozgrzewa jak wulkaniczna erupcja. Do zdecydowanych kilerów należy tutaj, oprócz kawałka tytułowego, ultradźwiękowy ścigacz “Voices”, rozedrgane “Victims”, niezwykle charyzmatyczny “Heart Attack” (który zwodzi nas prostym początkiem, by potem wypuścić pazury agresji), “False Prophets” i “Door To Hell”. Toxik w „Social Overload” pokazuje też lamom z Nuclear Assault jak łączy się dowcipne melodyjki z bezwzględną rzeźnią. “World Circus” jest jednak albumem tak dobrym, że nie uświadczymy tutaj średnich wypełniaczy.

“Think This” nie jest już takie… brawurowe jak “World Circus”. Tutaj dominuje chłodna kalkulacja i jeszcze więcej strategii w taktach. Jeżeli ktoś kojarzy jak wygląda różnica między “Energetic Disassembly” i “Control and Resistance” u Watchtower, to łatwo zrozumie różnicę. Choć u Toxik nie ma takiej przepaści muzykologicznej jak między “jedynką” i “dwójką” Watchtower, to zasada jest mniej więcej ta sama. Mniej bezpośredniej szybkości, więcej szlifu kompozycyjnego. Może dlatego zawsze preferowałem “World Circus”. Niemniej “Think This” jest prawdziwie thrashowym majstersztykiem, choć już od samego początku widać, że nie jest to muzyka łatwa w odbiorze (te synkopy i dość prostackie otwarcie utworu tytułowego mogą zmylić), która chowa starannie prawdziwe perełki w swym środku. Na albumie zdecydowanie błyszczy “Spontaneous”, “Greed”, niezwykle techniczny “Black and White”, “Burn Jim / In God” (te wokale! Poezja.) i “Time After Time”. Nie sposób też nie wspomnieć o melancholijnym, lecz świetnie uzupełniającym całość “There Stood The Fence” ze świetnym motywem na gitarze klasycznej i genialnymi liniami wokalnymi. Generalnie każdy fan thrashu znajdzie na tej płycie coś dla siebie i to po wielokroć.

Brzmienie obu płyt prezentuje się świetnie i nadal jest aktualne. Nic dziwnego, w końcu oba zostały nagrane i zmiksowane w legendarnym Morrisound na Florydzie. Remaster jedynie wydobył z nich drobne niuanse. Wokale, solówki i riffy Toxik to klasa najwyższych lotów.

Warto też zauważyć że okładka “World Circus” jest jedną z najlepszych prac Eda Repki jeszcze zanim się zebździł. Choć motyw jest sztampowy do bólu, tak wiele thrashowych kapel wykorzystywało wizję atomowej wojny i archetypu jednego z przywódców światowych, że można tym rzygać, to i tak całość prezentuje się znakomicie. Ta zielona poświata na klaunie “robi robotę”.

Obie płyty zostały wydane ponownie przez Displeased w 2007 roku z dodatkami w bookletach, jak i na krążku. “World Circus” został wzbogacony o pięć tracków z demo “Wasteland” (bardzo fajnego zresztą) - w tym pięciosekundowy “Skippy Windshield”, cover KISS, utwór ze składanki Metal Massacre, dwie nieopublikowane ścieżki oraz trzy radio spoty, w tym jeden z Kingiem Diamondem o szczaniu do dyspensera lodu w hotelu. Na “Think This” dostajemy ponadto “Spontaneous” w wersji live oraz cztery instrumentalne jamy zarejestrowane podczas którejś z prób.

Toxik to prawdziwy graal dla fanów mocnego, technicznego i szybkiego grania. Thrash metal z jajem i pazurem, który jest przy tym inteligentny, melodyjny, chwytliwy, lecz nie prostacki i przaśny. Zarówno “World Circus” i “Think This” to kawał dobrej roboty i prawdziwy pomnik muzyki metalowej.

Ocena: 6/6 oraz 5/6