Satan’s Hallow – Satan’s Hallow

Satan’s Hallow – Satan’s Hallow

2017, Underground Power Records

Jedna z mocniejszych pozycji roku 2017. Debiut zespołu, który wydawałoby się wyskoczył nagle i znikąd. W dodatku jasno pokazując, że tradycyjny metal można zagrać dobrze i z pasją, przepełniając swoją muzykę energetyczną i dynamiczną werwą. To nie jest enforcerowe pitu-pitu i słodkopierdzące melodyjki, a zbrojne ramię podwójnego uderzenia gitarowego, które nie pierdoli się w tańcu. Muzyka Satan's Hallow jest melodyjna – i o wszem – ale przy tym jaka potężna!

Spokojnie można zarekomendować to nagranie każdemu fanowi metalu. "Satan's Hallow” brzmi krzepko i mocarnie, a w tym wszystkim świetnie wiedzie prym ostry, melodyjny wokal, przecinający na wskroś mięsiste gitary i dudniące bębny. Niepozorna Mandy Martillo dysponuje głosem anioła, który spokojnie można postawić przy głębokich zaśpiewach Leather Leone czy Doro. Może nie uderza w zadziorne chrypki, jednak pięknie utrzymuje dźwięczność i moc w swych zaśpiewach.

Same kompozycje zostały poskładane bardzo umiejętnie. Dostajemy odpowiednią różnorodność bez zbędnego kombinowania - piękne riffy i równie piękne solóweczki, które nie stronią od wpadania co i rusz w harmonie. Heavy metal z dwiema gitarami w mocnych unisono – czy czegoś można chcieć więcej? Gitarzyści nie poszli na łatwiznę i nie zasypali nas generycznymi zagrywkami, przy których nie wiemy czy słuchamy jakiś nowszych kawałków Accept, Saxon czy Dio - co się chwali, bo dzięki temu z "jedynki" Satan's Hallow wybrzmiewa własny wypracowany styl.

Skoro już o nim mowa, sam styl pięknie wpisuje się konwencję klasycznego mocarnego heavy z lat osiemdziesiątych. Duchem siedzi mocno w old-schoolu, jednak przy tym nadal pozostaje dojrzałą ramą, a nie raptem miernym epigoństwem. Satan’s Hallow nie celuje w jakieś naśladownictwo, lecz niesie w swej muzyce własny pierwiastek nonszalancji i przebojowej kreatywności. Dominuje szybkość i energia, jednak muzycy nie uciekają od klimatycznych zwolnień i marszowych elementów. Dzięki temu choć album "Satan's Hallow" przelatuje prędko przez słuchacza, to jednak pozostawia wiele za sobą - zarówno przebojowe melodie, jak i bezkompromisową chęć wciśnięcia przycisku repeat.

Próżno tu szukać czczych wypełniaczy. Każdy z dziewięciu utworów jest skrojonym na miarę fenomenalnym konstruktem. Ten debiucik to hicior za hiciorem, bez dwóch zdań. Osobiście jednak, jeżeli miałbym wyróżnić najlepsze pozycje, to bezapelacyjnie byłby to „Beyond The Bells” (który jest w gruncie rzeczy kwintesencją tego albumu), „Reaching For The Night”, „Choir of the Cursed”, „Black Angel”, „Moving On” i klimatycznie wyważony „Still Alive”. Co nie zmienia faktu, że taką samą przyjemność czerpie się ze słuchania „The Horror”, „Satan’s Hallow” czy przywodzącego na myśl klimaty albumu „Fire Down Under” Riot „Hot Passion”.

Polecam także wydanie winylowe, które zostało przyozdobione w bardzo fajnie zaprojektowaną wkładkę, wiernie pasującą do całokształtu wydawnictwa i tej złowieszczej okładki. To jest właśnie kozackie w tego typu wydawnictwach – nie dość, że zadbano o dobrą muzykę, to jeszcze projekt graficzny cieszy resztę zmysłów.

Ocena: 5,5/6